مقایسه نرم افزار آزاد و متن باز

  • May 29, 2022 9:52 pm

      در صنعت توسعه نرم افزار برخی اوقات اصطلاحات فنی جا به جا استفاده شده و یا با هم اشتباه گرفته می شوند. در این مقاله نگاهی می اندازیم به سه مفهوم:

  • نرم افزار آزاد        Free Software
  • نرم افزار متن باز    Open Source
  • نرم افزار رایگان           Freeware

و اینکه توسعه دهندگان چگونه می توانند هر اصطلاح را به کار ببرند.

      Kuzzmi که بیش از هشت سال تجربه در صنعت توسعه نرم افزار دارد و در حال حاضر به مردم آموزش می دهد چگونه برنامه های قدرتمند مبتنی بر وب بسازند می گوید:

درک تفاوت بین اصطلاحات فنی برای تصمیم گیری صحیح هنگام ساخت محصولات فناوری مهم است.

نرم افزار آزاد :

      لازم به ذکر است کلمه آزاد در نرم افزار آزاد بر آزادی تاکید دارد نه بر قیمت. آن را مترادف آزادی بیان بدانید نه آزادی قیمت.

      بر اساس Free Software Foundation (FSF) ( یک سازمان غیرانتفاعی که از توسعه نرم افزار رایگان پشتیبانی می کند) ، « نرم افزار آزاد نرم افزاری است که به کاربر آزادی اشتراک گذاری، مطالعه و اصلاح آن را می دهد. » این اصطلاح را در دهه 1980 برای اولین بار FSF ابداع کرد.

      این نوع نرم افزار به شما این امکان را می دهد که هر کاری که می خواهید با آن انجام دهید، حتی نسخه را بهبود ببخشید و از آن سود ببرید.

     FSF ادعا می کند که یک نرم افزار آزاد باید به چهار رکن آزادی زیر پایبند باشد (که حقوق هستند و نه تعهدات):

  1.  آزادی استقرار نرم افزار برای هر مورد استفاده بدون هیچ محدودیتی. مثلاً گفتن این که مجوز یک برنامه بعد از ۳۰ روز منقضی می شود، آن را آزاد نمی نامند.
  2.  آزادی مطالعه نحوه عملکرد نرم افزار و اصلاح آن بر اساس نیازها و ترجیحات شما.
  3. آزادی توزیع مجدد آزادانه نرم افزار برای کمک به افراد نیازمند. توزیع مجدد می تواند با هزینه یا بدون هزینه انجام شود.
  4. آزادی افزایش عملکرد نرم افزار و انتشار پیشرفت های خود برای جامعه برنامه نویسان و غیر برنامه نویسان. شما می توانید این کار را با هزینه یا بدون هزینه انجام دهید.
      FSF تأکید می کند که نرم افزار رایگان به استفاده غیرتجاری محدود نمی شود. یک برنامه تجاری می تواند به کاربران امکان دسترسی غیر مستقیم به آزادی های فوق را بدهد.
      علاوه بر این، بر خلاف نرم افزار رایگان، نرم افزار آزاد به کاربران اجازه می دهد تا به کد منبع (به دلیل آزادی تغییر) دسترسی داشته باشند.
      هر مجوز نرم افزار آزاد باید به کاربران این امکان را بدهد که از چهار رکن آزادی بهره مند شوند. این مجوزها می توانند مجوزهای محافظتی (کپی لفت) یا مجوزهای غیر محافظتی باشند. در حالی که اولی از حقوق استفاده، مطالعه، توزیع و اصلاح نرم افزار حمایت می کند، دومی اجازه می دهد تا با این حقوق حذف شده، توزیع شود.
 
      در اینجا سه ​​مورد از محبوب ترین نوع مجوزهایی که نرم افزار آزاد را تعریف می کنند آورده شده است:
  • مجوز MIT (موسسه فناوری ماساچوست): این یک مجوز سهل گیرانه است که محدودیت های محدودی را برای استفاده مجدد از نرم افزار ایجاد می کند.
  • مجوز نشر عمومی گنو نسخه 2: این مجوز کپی لفت به کاربران آزادی اجرای، مطالعه و بهبود نرم افزار را می دهد.
  • مجوز آپاچی نسخه 2: این یک مجوز سهل گیرانه است که حفظ اطلاعیه حق چاپ و سلب مسئولیت را الزامی می کند.
  • مجوزهای BSD: آنها مجموعه ای از مجوزهای غیر کپی لفت هستند که حداقل محدودیت را در استفاده و توزیع مجدد نرم افزار ایجاد می کنند.
      یک نمونه محبوب از یک نرم افزار رایگان که کاملاً آزادی را رعایت می کند، سیستم عامل لینوکس است. توزیع دبیان یک نمونه از لینوکس است.

نرم افزار متن باز :

      نرم افزار منبع باز معنای نزدیکی به نرم افزار آزاد دارد، اگرچه این دو اصطلاح یکسان نیستند. اگرچه هر دو اصطلاح به گروه مشابهی از مجوزها و نرم افزارها اشاره می کنند، اما هر اصطلاح به ایدئولوژی های زیربنایی مختلفی اشاره دارد.
      The Open Source Initiative (OSI), سازمان غیرانتفاعی که از توسعه نرم افزار منبع باز پشتیبانی می کند، ادعا می کند که هر نرم افزار منبع باز باید از معیارهای زیر پیروی کند:

  1.  توزیع مجدد رایگان نرم افزار.
  2.  کد منبع باید در دسترس عموم باشد.
  3. نرم افزار را می توان در قالبی متفاوت از نرم افزار اصلی تغییر داد و توزیع کرد.
  4.  این نرم افزار نباید بین افراد یا گروه ها تبعیض قائل شود.
  5. نرم افزار نباید استفاده از نرم افزارهای دیگر را محدود کند.

     از لحاظ تاریخی، اصطلاح نرم افزار آزاد قبل از منبع باز آمده است. اگرچه هر دو اصطلاح ریشه در حمایت از ایده نرم افزار آزاد دارند (حق استفاده، مطالعه، اشتراک گذاری و اصلاح)، اما اهداف و فلسفه های آنها متفاوت است.

     اصطلاح متن باز در اواخر دهه ۱۹۹۰ در پاسخ به محدودیت های نرم افزار آزاد معرفی شد. در واقع، OSI می گوید که این اصطلاح را برای “آموزش و حمایت از برتری یک فرآیند توسعه باز” ابداع کرده است.

     این سازمان می افزاید :

نرم افزار منبع باز روشی ارزشمند برای تعامل با کاربران و توسعه دهندگان نرم افزار بالقوه و متقاعد کردن آنها برای ایجاد و بهبود کد منبع با شرکت در یک جامعه فعال می باشد.”

     
      بنابراین، واژه “منبع باز” بر مزایای عملی “نرم افزار آزاد” تأکید دارد: حمایت از همکاری در پروژه های توسعه نرم افزار.
     به عبارت دیگر، در حالی که فلسفه منبع باز بر اساس توسعه بوده و بیشتر تجارت محور است، نرم افزار آزاد یک فلسفه اجتماعی و اخلاقی است. به همین دلیل است که واژه منبع باز برای دنیای شرکت ها خوشایندتر است زیرا تاکید کمتری بر آزادی دارد.

     به عنوان مثال، در حالی که سیستم عامل موبایل اندروید یک نرم افزار متن باز است، نمی توان از آن به عنوان یک نرم افزار آزاد یاد کرد زیرا به هر چهار رکن آزادی احترام نمی گذارد.

     برای به حداقل رساندن سوء تفاهم ها و جلوگیری از بحث اصطلاحات بین نرم افزار آزاد و نرم افزار منبع باز، ممکن است از اصطلاحات دیگری مانند FOSS (نرم افزار متن باز و رایگان) و FLOSS (نرم افزار رایگان، آزاد و منبع باز) برای توصیف مفاهیم استفاده شود.

نرم افزار رایگان :

     معمولاً نرم افزار رایگان یا Freeware به نرم افزاری اطلاق می شود که می توانید بدون تحمیل هزینه از آن استفاده کنید. بر خلاف نرم افزار منبع باز و نرم افزار آزاد، نرم افزار رایگان حداقل آزادی را به کاربر نهایی ارائه می دهد.

     در حالی که می توان از آن به صورت رایگان استفاده کرد، اغلب اصلاح، توزیع مجدد یا سایر بهبودها بدون کسب اجازه از نویسنده امکان پذیر نیست.

     به این ترتیب، نرم افزار رایگان اغلب بدون گنجاندن کد منبع آن به اشتراک گذاشته می شود، که برای نرم افزار منبع باز یا نرم افزار آزاد غیر معمول است.

     دو نوع از رایج ترین نرم افزارهای رایگان Skype و Adobe Acrobat Reader هستند. در حالی که استفاده از هر دو برنامه رایگان است، کد منبع آنها برای عموم در دسترس نیست.

     اکثر توسعه‌دهندگان معمولاً نرم‌افزارهای رایگان را به‌عنوان  فریمیوم یا اشتراک‌افزار ( freemium or shareware ) به قصد تشویق کاربران به خرید نسخه‌های توانمندتر به بازار عرضه می‌کنند.

     Freemium به برنامه ای اطلاق می شود که بدون هیچ هزینه ای ارائه می شود، اما در Premium  برای ویژگی های اضافی و توانمندتر پول پرداخت می شود.

     اشتراک‌افزار یا Shareware به برنامه‌ای اطلاق می‌شود که در ابتدا بدون هیچ هزینه‌ای در دسترس است و کاربران تشویق می‌شوند تا نسخه‌های کپی آن را منتشر و توزیع کنند. با این حال، این دوره بدون هزینه معمولاً برای یک دوره معین طول می کشد. پس از آن، کاربر ملزم به پرداخت هزینه برای ادامه استفاده است.

نتیجه گیری:

     بنابراین، دفعه بعد که محصول فناوری خود را می سازید – چه یک بازی موبایل، یک ربات تجارت ارز دیجیتال یا یک وب سایت – مطمئن شوید که از اصطلاحات مناسب برای توصیف آن استفاده می کنید.

     برای مثال، اگر می‌خواهید برنامه ایجادشده خود را آزادانه در جامعه منبع باز منتشر کنید، مطمئن شوید که تحقیقات کافی را برای درک محدودیت‌ها و مسئولیت‌های مجوزی که انتخاب می‌کنید انجام می‌دهید.

     از کدام عبارت برای توصیف نرم افزار بعدی خود استفاده می کنید؟

منبع : dzone.com